10 χρόνια χωρίς τον δικό μας “Άρχοντα” Μιχάλη Μενιδιάτη

Μιχάλης Μενιδιάτης: Ένας από τους σπουδαιότερους ερμηνευτές του λαϊκού τραγουδιού

Ο Μιχάλης Μενιδιάτης ήταν Έλληνας λαϊκός τραγουδιστής και επιχειρηματίας που διέπρεψε στις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες. Το πραγματικό του όνομα ήταν Μιχάλης Καλογράνης και γεννήθηκε στο Μενίδι στις 29 Ιουνίου του 1932.

Μπήκε στη δισκογραφία το 1957 με το “Θα χτίσω μια καλύβα” του Γερ. Κουβάτου. Καθιερώθηκε και έγινε γνωστός μέσα από τις συνθέσεις του Απόστολου Καλδάρα, “Μην περιμένεις πια”, “Περιφρόνα με, γλυκιά μου”, “Λίγο λίγο θα με συνηθίσεις”, “Πετραδάκι-πετραδάκι” κ.ά.

Άλλες δυνατές στιγμές του τα “Ξημέρωσε, καλή μου” των Ν. Καρανικόλα – Άκη Πάνου, “Αγωνίες” του Μανώλη Χιώτη, “Πήραν τα στήθια μου φωτιά” του Καραμπεσίνη, “Λαϊκός τραγουδιστής” του Διονύση Σαββόπουλου (Happy Day), “Η καρδιά της ανήκει αλλού” των Β. Βασιλειάδη – Γ. Κιούρκα, “Ένα τραγούδι πες μου ακόμα” του Μουσαφίρη κ.ά.

Ποιος ήταν ο Μιχάλης Μενιδιάτης

Ο νεαρός Μιχάλης Καλογράνης γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Μενίδι. Ο πατέρας του εργαζόταν ως φύλακας στην Λαχαναγορά. Από μικρό παιδί τον συγκίνησε ο ήχος του μπουζουκιού και, μετά την Απελευθέρωση άρχισε να “σκαλίζει” το πολυπόθητο αλλά κακοχαρακτηρισμένο τότε όργανο.

“Το σπίτι μας ήταν κοντά στη λεωφόρο Δημοκρατίας, 800 μέτρα από την κεντρική σήμερα πλατεία του Μενιδίου.  Ένα ταπεινό, σπίτι όπως τα υπόλοιπα. Καμιά δεκαριά ήταν τα δίπατα σπίτια που ξεχωρίζανε. Αυτός ήταν ο κόσμος. Από το πρωί μέχρι το βράδυ στα χωράφια. Κι εμείς από παιδιά, το ίδιο. Βοηθάγαμε στις δουλειές. Ήταν παιδεμένη εποχή. Για να βγάλεις τον επιούσιο σου έβγαινε η ψυχή” γράφει ο Κώστας Μαλαχούτης στην επίσημη αυτοβιογραφία του Μενιδιάτη.

Ανέβηκε στο πάλκο για πρώτη φορά – παρά τις έντονες αντιρρήσεις του πατέρα του – το 1953, στη “Δροσιά” του Δημήτρη Γκίκα στο Μενίδι, όπου εμφανιζόντουσαν οι Μιχάλης Δασκαλάκης, Τάκης Μπίνης, Γιώργος Λαύκας και Γεράσιμος Κλουβάτος. Ένα ωραίο καλοκαιρινό μαγαζί, με έναν όμορφο κήπο, όπου όλη η Αθήνα ερχόταν για να διασκεδάσει.

Το υψηλό παράστημά του, η αρρενωπή όψη του αλλά και η σοβαρότητά του δεν άργησαν να τον καταστήσουν είδωλο της εποχής, γεγονός που τον βοήθησε ιδιαίτερα να αναδειχθεί σε έναν από τους πλέον επιτυχημένους επιχειρηματίες της νυκτερινής διασκέδασης, όταν το 1964 αποφάσισε μαζί με τον αδελφό του Κοσμά Καλογράνη να δημιουργήσουν νυκτερινό κέντρο.

Υπήρξε ο δημιουργός και ιδιοκτήτης του Κέντρου “Φαντασία” που κατέστη αφενός σύμβολο της Αθηναϊκής νύκτας, στην “Φαντασία” αναδείχθηκε η λαογραφική και αγαπημένη συνήθεια του “σπάσιμου των πιάτων” και αφετέρου κέντρο ανάδειξης νέων καλλιτεχνών, όπως η Δούκισσα, Γιάννης Πουλόπουλος, Τ. Βοσκόπουλος, Γιάννης Καλατζής κ.ά. αλλά και συμπαράστασης παλαιοτέρων καλλιτεχνών σε δύσκολες στιγμές τους όπως του Γιώργου Ζαμπέτα κ.ά..

Φορώντας, σχεδόν πάντα, μεγάλα σκούρα γυαλιά ηλίου και οδηγώντας ο ίδιος το αυτοκίνητό του επισκεπτόταν τακτικά διάφορα κουτούκια του Πειραιά, του Αιγάλεω, του Φαλήρου στα οποία και έριχνε μερικές βόλτες σμυρναίικου ζεϊμπέκικου.

Ο Μιχάλης Μενιδιάτης, πέθανε στις 21 Αυγούστου 2012, σε ηλικία 80 ετών.

Ο μεγάλος λαϊκός τραγουδιστής, Μιχάλης Μενιδιάτης άφησε πίσω του ως παρακαταθήκη μια μεγάλη καριέρα με τις μεγάλες και αξέχαστες ερμηνείες του. Την οικογενειακή παράδοση στο τραγούδι συνεχίζει ο γιος του, Χρήστος Μενιδιάτης.