Καλάθι 51 προϊόντων (Παρατηρητήριο) λιανικής κατανάλωσης στις υπεραγορές προωθεί η κυβέρνηση, με την ελπίδα αυτό να καταγράψει από εδώ και πέρα μικρότερη αύξηση τιμών εκείνης του πληθωρισμού.

Προφανώς η κυβέρνηση έχει την ευθύνη της αποτελεσματικότητας για ό,τι εφαρμόζει, αλλά θα πρέπει να δώσει πειστικές εξηγήσεις και για εκείνα που δεν εφαρμόζει, ενδεικτικά:

Γιατί δεν μειώνει το Φ.Π.Α στα είδη πρώτης ανάγκης, ώστε να μειώσει οριζόντια τις τιμές και άρα τη βάση εκκίνησης οποιουδήποτε άλλου συμπληρωματικού μέτρου;

Γιατί δεν μειώνει τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης στα καύσιμα και γιατί δεν εφαρμόζει το πλαφόν στην ενέργεια που προτείνει το ΠΑΣΟΚ από την αρχή της κρίσης, ώστε να αντιμετωπιστεί καλύτερα το βασικό πρόβλημα που επηρεάζει τον πληθωρισμό, το κόστος και την ποιότητα ζωής των νοικοκυριών;

Γιατί αρνείται στην επιτροπή ανταγωνισμού να ελέγξει τους κλάδους της ενέργειας και των τηλεπικοινωνιών, σε αντίθεση με την πρακτική των περισσότερών χωρών του ΟΟΣΑ;

Παρά το γεγονός ότι ο κίνδυνος φτωχοποίησης στην Ελλάδα είναι από τους μεγαλύτερους στην Ευρώπη και η αγοραστική δύναμη από τις μικρότερες, η κυβέρνηση δεν δείχνει να εξαντλεί όλα τα μέσα που έχει στη διάθεσή της για να υποστηρίξει την αξία του εισοδημάτων των πολιτών. Εκ των πραγμάτων λοιπόν μόνο μικρό μπορεί είναι το καλάθι που κρατάμε για το μέτρο της κυβέρνησης, το οποίο ας μην ξεχνάμε ότι έρχεται αργά και αφού έχουν διαμορφωθεί πολύ υψηλές τιμές στα βασικά αγαθά κατανάλωσης.

Επίσης, ας έχουμε υπόψιν μας για την τελική αξιολόγηση της δράσης ότι τα προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας στα οποία θα στηριχθεί το καλάθι είναι και τώρα φθηνότερα από τα υπόλοιπα και ότι για διάφορους εμπορικούς και εφοδιαστικούς λόγους, οι εκπτώσεις σε επιλεγμένα προϊόντα αποτελεί συνηθισμένη πρακτική.

The post Σπύρος Ντ. Βρεττός: Κρατάμε μικρό καλάθι, για το “Καλάθι του Νοικοκυριού” της Κυβέρνησης appeared first on Αχαρναϊκά Νέα.

Μισός σε έκταση έχει απομείνει ο ιστορικός Αμπελώνας της Αττικής κατά τη διάρκεια των τελευταίων 20 ετών (από 112.447 σε 62.230 στρέμματα έκτασης), ενώ πολλά είναι τα προβλήματα για όσους επιμένουν να καλλιεργούν και να παράγουν οινοποιητικά προϊόντα  στην επικράτεια της.

Σύμφωνα με τους αμπελοκαλλιεργητές της Αττικής η ενεργειακή κρίση, ο αθέμιτος ανταγωνισμός (ελληνοποιήσεις) και η ανυπαρξία ελέγχων τους οδηγούν πλέον στα όρια της εγκατάλειψης της δραστηριότητας τους, ύστερα από μια μακρά περίοδο κατά την οποία ο κλάδος τους επλήγη διαδοχικά από τη υψηλή φορολογία και το κλείσιμο της εστίασης.

Το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων οφείλει να δώσει λύσεις ώστε να στηριχθεί  η αμπελοοινική παραγωγή στην Αττική, τόσο γιατί αποτελεί σημαντικό μέρος της συνολικής παραγωγής της χώρας μας όσο και γιατί είναι αναπόσπαστο μέρος της ιστορικής  ταυτότητας πολλών περιοχών της περιφέρειας από τη Λαυρεωτική και τα Μεσόγεια μέχρι τα Γεράνεια όρη.

Επιπλέον, η αμπελουργία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την διατήρηση του αποθέματος γης στην Αττική, η οποία δοκιμάζεται από την αστικοποίηση και υποφέρει από την κλιματική αλλαγή. Είναι συνεπώς μια στρατηγικής σημασίας οικονομική δραστηριότητα, που οφείλει να απασχολήσει περισσότερο όλους όσους λαμβάνουν αποφάσεις για την αγροτική και βιώσιμη ανάπτυξη της Αττικής στο σύνολο της. 

The post Σπύρος Ντ. Βρεττός: Σε οριακό επίπεδο ο Ιστορικός Αμπελώνας της Αττικής appeared first on Αχαρναϊκά Νέα.

Ως προς τις εκλογές, θεωρώ ότι με αυτές έκλεισε ένας ευρύτερος κύκλος που περιλαμβάνει όλη την μνημονιακή περίοδο με τη μορφή που γνωρίσαμε την τελευταία δεκαετία και που σε πολιτικό επίπεδο ξεκινάει με την εκλογική βύθιση του ΠΑΣΟΚ κατά το πρώτο κύμα του μνημονίου, την ανάδυση του Σύριζα ως κύριο εκφραστή του αντιμνημονιακού μετώπου μετά τη στροφή της Ν.Δ που πρώτη εξέθρεψε το κλίμα αυτό, την αναρρίχηση του Σύριζα σε κυβέρνηση και την μετάλλαξη του σε μνημονιακή εμβρυουλκό της  μεταμνημονικής επιτροπείας της Ελλάδας και τέλος την ανάδειξη μιας αυτοδύναμης δεξιάς παράταξης.

Σε ότι μας αφορά ο κύκλος αυτός, που οι περισσότεροι από εμάς τον έχουμε παρακολουθήσει από την αρχή, δεν ολοκληρώθηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Η παράταξη μας όχι μόνο δεν κατάφερε να ανακτήσει την εκλογική επιρροή που είχε το 2012 αλλά έμεινε σε μονοψήφιο ποσοστό.

Σε συνδυασμό με την αυτοδυναμία της Ν.Δ και τη συγκράτηση των ποσοστών του Σύριζα, σημαίνει ότι έχουμε να αντιπαλέψουμε την τάση για παγίωση ενός νέου δικομματισμού, με τον Σύριζα ως κύριο εκφραστή της εναλλακτικής, έναντι της Ν.Δ, κυβερνητικής λύσης. 

Όλες οι ηγεσίες της παράταξης έχουν μερίδιο για την εξέλιξη αυτή, αλλά βεβαίως πρέπει να επικεντρωθούμε στην περίοδο από το 2015 μέχρι σήμερα, μια περίοδο κατά την οποία απογυμνώθηκαν τα αντιμνηνομιακά ψεύδη αλλά παρόλα αυτά εμείς δεν καταφέραμε να αποκομίσουμε εκλογικά οφέλη. Και το ερώτημα είναι γιατί;
Αν υπάρχουν 10 αιτίες για το φαινόμενο αυτό, 2 πιστεύω ότι έπαιξαν το σημαντικότερο ρόλο.  Η πρώτη αφορά τη σοβαρή αστοχία που είχαμε στο βασικό στρατηγικό μας πλάνο, εκείνο της ανασυγκρότησης της παράταξης μέσα από ένα νέο φορέα, και η δεύτερη, αφορά το πως διαχειριστήκαμε το ενδεχόμενο των μετεκλογικών συνεργασιών κατά τη διάρκεια των εκλογών.  

Η στρατηγική αστοχία του νέου φορέα πραγματοποιήθηκε σε τρία διαδοχικά στάδια: 
Το πρώτο ήταν η απόφαση για παράκαμψη των συλλογικών διαδικασιών που αποφασίστηκαν στο συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης που σαφώς περιελάμβαναν και τη διεξαγωγή του συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ πριν την εκλογή προέδρου του νέου φορέα, μόνο και μόνο για να φέρουμε το Ποτάμι σε αυτή την προσπάθεια. Ανεξάρτητα από τις απόψεις που είχαμε διατυπώσει, και εγώ προσωπικά είχα επιχειρηματολογήσει υπέρ της λύσης ΠΑΣΟΚ & Νέος Φορέας , είχαμε συμφωνήσει  σε ένα δημοκρατικό μονοπάτι στο οποίο όμως τελικά δεν βαδίσαμε. 
Το δεύτερο ήταν η απόφαση για παράκαμψη της βάσης κατά το ιδρυτικό συνέδριο του νέου φορέα, με διορισμό των κεντρικών οργάνων από υποψηφίους προέδρους και κόμματα, με αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός πολιτικού μορφώματος που δεν είχε επαρκή δημοκρατική νομιμοποίηση, δεν μπορούσε να λάβει συλλογικές αποφάσεις, δεν είχε την ικανότητα να κινητοποιήσει τις δυνάμεις της παράταξης που επί πολύ καιρό ήταν αδρανοποιημένες περιμένοντας τη νέα εκκίνηση.

Και το τρίτο, ήταν η αποχώρηση του κου Θεοδωράκη, του Κου Θεοχαροπούλου κ.α με αφορμή τη θέση μας στο Σκοπιανό.

Όλα αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα να εξανεμιστούν πολύ γρήγορα οι προσδοκίες που είχαν καταγραφεί σαφώς πάνω από 10% πριν και μετά την εκλογή Προέδρου και να συζητάμε πάλι για το αν θα φτάσουμε σε διψήφιο ποσοστό ή όχι, κάτι που δεν έγινε κυρίως γιατί στο τέλος δώσαμε την εικόνα ενός κόμματος που δεν ήξερε πως να διαχειριστεί τις κυβερνήσεις συνεργασίας. Εκ των υστέρων, πιστεύω ότι θα έπρεπε μετά το δεύτερο συνέδριο να εξειδικεύαμε στην Κεντρική Επιτροπή το πολιτικό πλαίσιο και  τη διαδικασία με την οποία θα αντιμετωπίζαμε τις μετεκλογικές συνεργασίες, ώστε να εκπέμψουμε μηνύματα σοβαρότητας και σιγουριάς στο ελληνικό λαό. 

Στο δια ταύτα λοιπόν: Έγιναν σημαντικά λάθη και το αποτέλεσμα έχει σκορπίσει αμφιβολίες σε ότι αφορά την προοπτική τόσο της Προέδρου, όσο και του φορέα. Πιστεύω ότι το καλύτερο θα ήταν η Πρόεδρος να διεκδικήσει άμεσα νέα και επίκαιρη εντολή από τα μέλη και τους φίλους μας, ανεξάρτητα από το αν αμφισβητείται ή όχι από τα κορυφαία στελέχη. 

Με αυτό το τρόπο θα είχαμε τα εξής πλεονεκτήματα για την παράταξη:
– Θα αξιολογούσαμε (μέσω των υποψηφίων προέδρων, που θα είχαν πλέον ανοιχτά χαρτιά) όλες τις πολιτικές και οργανωτικές εναλλακτικές λύσεις για το Κίνημα Αλλαγής – ΠΑΣΟΚ και θα προέκυπτε σαφές πρόκριμα, ενόψει των συλλογικών διαδικασιών που επίκεινται ή που θα προέκυπταν αναγκαστικά (Συνέδριο ΠΑΣΟΚ – έκτακτο συνέδριο Κινήματος Αλλαγής). 
– Θα καταλήγαμε γρήγορα σε νέα ή ανανεωμένη ηγεσία, με τη στενότερη και την ευρύτερη έννοια, η οποία θα είχε ξεκάθαρο ορίζοντα 4ετίας και άνεση χρόνου να επιφέρει τις αλλαγές που επιθυμεί, καθώς αυτή θα αναμετριόταν με τη ΝΔ του κ. Μητσοτάκη και το Σύριζα του Τσίπρα.  
– Θα στεκόμασταν αποφασιστικά απέναντι στην προσπάθεια μετεξέλιξης του Σύριζα (κάτι που αφορά τους αμέσως επόμενους μήνες), δίνοντας από την αρχή το στίγμα της αντεπίθεσης.

Βεβαίως άλλο οδικό χάρτη έχουμε μπροστά μας, πιο συμβατικό, ακόμα και αν συμπεριλάβουμε το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ το οποίο μόνο ως πλήρες και σύμφωνο με το καταστατικό  του μπορούμε να διανοηθούμε εμείς τα μέλη του. 

Ακόμα και έτσι όμως μπορούμε βάσιμα να ελπίζουμε σε υπέρβαση και νέα προοπτική, αρκεί η πορεία αυτή να είναι μια ζωντανή και ζωηρή διαδρομή, με συνεργασίες αλλά και παραγωγικές συγκρούσεις, που θα καταλήξουν σε αυτό που χρειαζόμαστε περισσότερο και αυτό δεν είναι άλλο από τη νέα ηγετική ορμή, ικανή να επιφέρει στο μέλλον αυτό που σήμερα φαντάζει αδιανόητο. 

The post Σπύρος Ντ. Βρεττός: Σημειώσεις από την τοποθέτηση μου στην Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του Κινήματος Αλλαγής appeared first on Αχαρναϊκά Νέα.

Στις 7 Ιουλίου αλλάζουμε σελίδα, με νέους ανθρώπους και νέες ιδέες. Ψηφίζουμε για τη Βουλή και την κυβέρνηση που θα διαχειριστούν την κρίσιμη για τη χώρα μας περίοδο μετά τα 3 αλλεπάλληλα μνημόνια, που κατέληξαν σε μονιμοποίηση των δεσμεύσεων και της επιτροπείας της πατρίδας μας για τις επόμενες δεκαετίες.

Ο ρόλος της Δημοκρατικής και Προοδευτικής Παράταξης, μέσα από την οποία εκφράζομαι ελεύθερα και αγωνίζομαι με συνέπεια από μαθητής, σπουδαστής και σήμερα εργαζόμενος, είναι καταλυτικός για το μέλλον της Ελλάδας.

Σε κάθε περιφέρεια, στόχος μας είναι η Βιώσιμη Ανάπτυξη που αποδίδει όφελος για την κοινωνία και τον εργαζόμενο, που είναι ικανή να κρατήσει στην Ελλάδα τους νέους και να τροφοδοτήσει την προσπάθεια για την οικονομική και γεωπολιτική χειραφέτηση μας στη νέα Ευρώπη που διαμορφώνεται.

Η Ανατολική Αττική έχει ιδιαίτερη σημασία για την υιοθέτηση ενός νέου παραγωγικού και κοινωνικού μοντέλου ανάπτυξης. Με σεβασμό στον άνθρωπο και το περιβάλλον, με καινοτόμες συνέργειες δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, με ολοκλήρωση των αστικών υποδομών, χωρίς αποκλεισμούς και με πλήρη κατοχύρωση του αισθήματος της ασφάλειας για όλους.

Η νέα γενιά της χώρας μας δεν αποδέχεται να ζει σε μια χώρα δεύτερης και τρίτης κατηγορίας, όταν ολόκληρος ο σύγχρονος κόσμος βαδίζει με ταχύτητα τους δρόμους της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης. Μπορούμε και θα φέρουμε την Αλλαγή που έχει ανάγκη ο τόπος μας.

Βιογραφικά Στοιχεία:

Γεννήθηκε και ζει στις Αχαρνές Αττική, παντρεμένος με δυο παιδιά, τη Μαριτίνα και τον Ντίνο. Κάτοχος Διπλώματος και Διδακτορικού από τη σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών & Μηχανικών Η/Υ του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (Ε.Μ.Π), με δημοσιεύσεις σε διεθνή συνέδρια και περιοδικά. Εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα.

Ενεργό πολιτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ και της δημοκρατικής & προοδευτικής παράταξης από τα μαθητικά του χρόνια. Γραμματέας συλλόγου Μεταπτυχιακών Φοιτητών Ε.Μ.Π (2003-2004). Δημοτικός Σύμβουλος Αχαρνών (2006-2010). Διοικητικός Σύμβουλος Ο.Α.Σ.Α (2010-2013). Υποψήφιος Ευρωβουλευτής 2014. Υποψήφιος Βουλευτής Περιφέρειας Αττικής 2015. Μέλος της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του Πα.Σο.Κ / Κινήματος Αλλαγής και Γραμματέας Τομέα Ψηφιακής Σύγκλισης & Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ.

Με εκτίμηση,

Σπύρος Ντ. Βρεττός

Υπ. Βουλευτής, στην Εκλογική Περιφέρεια Ανατολικής Αττικής με το ΚΙΝΑΛ

The post Σπύρος Ντ. Βρεττός: Υπ. Βουλευτής Ανατολικής Αττικής με το ΚΙΝΑΛ appeared first on Αχαρναϊκά Νέα.