ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ Κατά Λουκάν (ιη΄10-14)
Εἶπεν ὁ Κύριος την παραβολὴν ταύτην· ἄνθρωποι δύο ἀνέβησαν εἰς τὸ ἱερὸν προσεύξασθαι, ὁ εἷς Φαρισαῖος καὶ ὁ ἕτερος τελώνης. Ὁ Φαρισαῖος σταθεὶς πρὸς ἑαυτὸν ταῦτα προσηύχετο· ὁ Θεός, εὐχαριστῶ σοι ὅτι οὐκ εἰμὶ ὥσπερ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων, ἅρπαγες, ἄδικοι, μοιχοί, ἢ καὶ ὡς οὗτος ὁ τελώνης· νηστεύω δὶς τοῦ σαββάτου, ἀποδεκατῶ πάντα ὅσα κτῶμαι. Καὶ ὁ τελώνης μακρόθεν ἑστὼς οὐκ ἤθελεν οὐδὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς εἰς τὸν οὐρανὸν ἐπᾶραι, ἀλλ᾿ ἔτυπτεν εἰς τὸ στῆθος αὐτοῦ λέγων· ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ.
Λέγω ὑμῖν, κατέβη οὗτος δεδικαιωμένος εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ ἢ ἐκεῖνος· ὅτι πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται, ὁ δὲ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται.
Απόδοση στη νεοελληνική:
Είπε ο Κύριος την εξής παραβολή:
Δύο άνθρωποι ανέβηκαν εις τον ναόν, δια να προσευχηθούν, ο ένας ήταν Φαρισαίος και ο άλλος Τελώνης. Ο Φαρισαίος στάθηκε και έκανε την εξής προσευχή εν σχέσει προς τον εαυτόν του: «Θεέ, σ’ ευχαριστώ, διότι δεν είμαι όπως οι άλλοι άνθρωποι, άρπαγες, άδικοι, μοιχοί ή όπως αυτός εδώ ο Τελώνης. Νηστεύω δυο φορές την εβδομάδα, δίνω το δέκατον από όλα, όσα αποκτώ». Ο τελώνης όμως στεκότανε μακρυά και δεν ήθελε ούτε τα μάτια του να σηκώσει εις τον ουρανό αλλά’ κτυπούσε το στήθος του και έλεγε, «Θεέ, ελέησον με τον αμαρτωλόν».
Σας λέγω, ότι αυτός κατέβηκε εις το σπίτι του δικαιωμένος από τον Θεό παρά ο άλλος. Διότι όποιος υψώνει τον εαυτόν του θα ταπεινωθεί, και εκείνος που ταπεινώνει τον εαυτόν του θα υψωθεί.